فاطمه جان * نوری از آسمان

سلام نوگل بانمک من! هفته صدم ... هفته صدم... این یعنی صد هفته از باهم بودنمون میگذره و من به پشت سر  که نگاه میکنم گاهی خندم می گیره، گاهی چشمهام پر از اشک می شه، گاهی حسرت لحظه های از دست رفته رو میخورم، گاهی از دست خودم عصبانی میشم، گاهی خدارو شکر میکنم و گاهی... به هرحال صد هفته با تمام سختی ها و شیرینی هاش سپری شده و من و تو روز به روز بیشتر به هم دلبسته میشیم. صد هفته... صد هفته.... اینو دائم زیر لب زمزمه می کنم و یهو یه لبخند شیرین روی لبهام میشینه، مطمئنم اون روز نخواهم بود، روزی که تولد صدسالگیتو در کنار همسرت و بچه ها و نوه ها و نتیجه های شیرینت جشن میگیری و با دندونای مصنوعیت شمع صدسالگیتو فوت میکنی، دارم ت...